จาก StrawHat

ด้วยเหตุจำเป็นที่ทำให้ผมต้องไปใช้ชีวิตในวัยเรียนอีกครั้ง นอกบ้านเกิด วิถีชีวิตหลายๆอย่างของผมก็เปลี่ยนแปลงไป โดยหนึ่งในการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญก็คือการใช้ชีวิตอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ต่ออินเทอร์เน็ต แทนที่การใช้ชีวิตบนพื้นผิวจราจรในมหานครแห่งแสงสี

วันหนึ่ง ปกป้อง จันวิทย์ เพื่อนสนิทร่วมวิชาชีพ ร่วมรุ่น ร่วมอุดมการณ์ แต่ต่างวิธีคิด แนะนำให้ผมรู้จักกับอีกชุมชนหนึ่งในโลกอินเทอร์เน็ตอันกว้างใหญ่ เป็นชุมชนที่มีความน่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง

ชุมชนนั้นเป็นชุมชนของผู้คนที่เรียกตนเองว่า bloggers เป็นแหล่งรวมข้อเขียนที่มีความแตกต่างหลากหลายที่สุด แต่มีความเป็นตัวของตัวเองและมีชีวิตชีวาที่สุดแห่งหนึ่งเท่าที่ผมเคยสัมผัส โดย blogger แต่ละคนจะเป็นเจ้าของ blog ซึ่งเปรียบเสมือนเป็นพื้นที่เล่าเรื่อง หรือพื้นที่แสดงความคิดเห็นส่วนตัวของเขา ใครแวะเวียนมาอ่านก็สามารถทิ้งความคิดความเห็นโต้ตอบกันได้

... และ blog แห่งหนึ่งซึ่งเป็นที่นิยมของผมมากที่สุด และผมคิดว่าก็น่าจะเป็นที่นิยมของหลายคนในชุมชนแห่งนั้น ก็คือ blog ของ “ปิ่น ปรเมศวร์”

ด้วยความสนใจอันหลายหลาก “ปิ่น ปรเมศวร์” พาผู้คนในชุมชนไปพบกับเรื่องราว ความคิด ความเห็นที่แปลกใหม่ ไม่ค่อยเหมือนใคร และยากที่จะหาใครเหมือน

ผมได้รับรู้ถึงความคิดจิตใจของ Anakin, ได้รู้จักบุคคลเปี่ยมผู้ทรงอิทธิพลของโลกใน Time 100, ได้ผูกโยงเรื่องรอบตัวเข้าสู่วิธีคิดทางการเมือง ไม่เว้นแม้แต่เรื่องการทำแผนที่ ... หรือแม้กระทั่งได้ไปเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ Smithsonian อันโด่งดัง และรู้สึกดังว่าพิพิธภัณฑ์แห่งนั้นมีชีวิต

แน่นอนว่าเราจะหาคนที่มีความสนใจอันหลายหลาก และมีความคิดแปลกๆเช่นนี้ได้ไม่มากนัก และผมคิดว่าหลายคนก็คงจะรู้สึกแล้วว่า “ปิ่น ปรเมศวร์” และ “ปกป้อง จันวิทย์” เป็นสองชื่อที่ใช้เรียกขานบุคคลเดียวกัน

ถึงแม้จะเปิดตัวสู่บรรณพิภพด้วยหนังสือเล่มเล็ก แต่เนื้อหาหนักจนแทบยกไม่ขึ้น (ในช่วงก่อนนอน) อย่าง “คนไม่ใช่สัตว์เศรษฐกิจ” แต่กับงานรวมข้อเขียนใน blog ของ ปิ่น ปรเมศวร์ ดูจะมีรูปแบบการสื่อสารแสนสนุก ยกขึ้นอ่านสบาย ทุกที่ทุกเวลา ... ถึงแม้ว่าเนื้อหาในบางตอนจะยังคงความหนักแน่นอยู่เช่นเดิม

... และที่สำคัญงานชิ้นนี้ก็ยังคงสามารถสะท้อนความเป็น ปกป้อง จันวิทย์ ได้ชัดเจนเช่นเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง