จาก Grappa

เมื่อแรกที่รู้ว่า ปิ่น ปรเมศวร์ เขียน blog ก็ดีใจนักหนา เพราะคราวนี้เราก็จะมีเพื่อนบ้านชาว blog เป็นนักวิชาการเพิ่มขึ้นอีกคน ดิฉันมีชาว blog เพื่อนบ้านที่หลากหลายมาก ไม่ว่าจะเป็นแม่บ้าน นักศึกษา นักวิจารณ์หนังมือสมัครเล่น นักเขียน นักแปล สาวออฟฟิศ หนุ่มนักอ่านการ์ตูน แต่เมื่อได้เพิ่มเติมลิงค์ ปิ่น ปรเมศวร์ เข้าไปในลิงค์เพื่อนบ้านชาว blog ก็อุ่นใจว่าในยามที่เราอยากอ่านอะไรที่ประเทืองปัญญา คราวนี้มีทางเลือกเพิ่มขึ้นแล้ว

เมื่อตามอ่านงานของเขาไปเรื่อยๆ ดิฉันกลับดีใจขึ้นไปอีกที่พบว่า ว่าที่ด็อกเตอร์หนุ่มอนาคตไกลคนนี้ไม่ได้นั่งอยู่บนหอคอยงาช้าง เพราะเขาไม่ได้บอกเราแต่เพียงเรื่องราวทฤษฎีอันแห้งแล้ง หรือการถกเถียงกันทางปัญญาที่ปราศจากอารมณ์ขัน แต่กลับทำให้เรารู้เรื่องราวอันหลากหลายที่กำลังรายล้อมตัวเขา สิ่งที่เขาเป็นห่วงนั้นมีตั้งแต่เรื่องราวของคนเล็กๆ อย่างนักการเก่าแก่ของมหาวิทยาลัย แขกขายถั่ว ดารา ไปจนกระทั่งถึงเจ้าพ่อทฤษฎีนักแก้ปัญหาสังคมทั้งของไทยและต่างแดน ยิ่งอ่าน blog ของเขาไปเรื่อยๆ มันยิ่งตอกย้ำกับดิฉันว่า “คนเก่ง” และ “คนดี” (และมีอารมณ์ขัน) นั้นอยู่ในตัวคนเดียวได้

นักวิชาการในฝันที่เราตามหานั้นมีอยู่จริงในตัว ปิ่น ปรเมศวร์ นี่เอง