จาก นิพพาน

“ลองเขียนดูสิ”

นั่นคือคำพูดที่ปิ่นพยายามชักชวนให้ผมลองสร้างเเละเขียน blog ของตัวเอง

ก่อนหน้านั้นผมเคยเข้าไปอ่าน blog ของปิ่นมาเเล้ว คิดว่าน่าสนใจดี เเต่ก็ไม่ได้รู้สึกพิเศษ ยังแอบคิดในใจว่า ทำไมเหล่า bloggers ถึงอยากให้คนทั่วโลกรับรู้ว่าเขาคิดอะไร หรือทำอะไร กระทั่งผมหลงกลปิ่นมาเปิด blog ของตัวเอง เลยเข้าใจเพราะอยากเขียนความคิดของตัวเองออกมาให้คนอื่นรับรู้มากมายหลายเรื่องเหลือเกิน

ปิ่นรู้จักผมเมื่อไม่นานมานี้ เเต่ผมรู้จักปิ่นมานานหลายปี เรียกง่ายๆ ว่าผมรู้จักเขาข้างเดียว ในฐานะอดีตพิธีกรรายการเด็กที่พูดเก่ง เมื่อเราได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว ผมได้รู้ว่า คนคนนี้ไม่ได้มีดีเเต่พูด เเต่ยังเขียนเก่งอีกด้วย

ปิ่นเป็นคนอ่านมาก ฟังมาก เที่ยวมาก มีเพื่อนมาก เขาเลยเป็นคนรู้มาก สิ่งหนึ่งที่ผมประทับใจในตัวเขาคือ การเป็นคนรับฟังความคิดเห็นของคนอื่น ผมคิดว่าจริงๆ เเล้วปิ่นเป็นคนมองโลกต่างจากคนอื่นอยู่มาก เเต่ความเเตกต่างนั้นไม่ได้นำไปสู่ความเเตกเเยก

เมื่อเราเปิดใจให้กว้าง เราจะพบว่าบางสิ่งบางอย่างที่เราคิดเราเจอ หากลองมองจากมุมต่างจากที่เคย อาจทำให้เราได้คิดมุมใหม่ การลิ้มลองอ่านความคิดของ ‘ปิ่น ปรเมศวร์’ อาจทำให้คุณได้มองโลกมุมใหม่ ได้เห็นสิ่งสวยงาม ความแปลกประหลาด กระทั่งความน่ากลัว ของเรื่องราวที่เราเคยคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติธรรมดาของชีวิต