จาก One Life

ความเป็นไปในชีวิตของคนเราย่อมแตกต่างหลากหลาย

โลกที่เราอยากให้เกิดขึ้น อยากให้มันเปลี่ยนแปลง สำหรับแต่ละคน มันก็ไม่เหมือนกันอีกนั่นแหละ

ผมเคยถามตัวเองว่า เหตุใดเราชาว bloggers จึงใช้เวลาพูดคุยกันเรื่อง ความดี ความงาม ความฝัน ถึงโลกที่ควรจะเป็นกัน แม้ว่าท้ายที่สุด เราก็ไม่พบสิ่งเหล่านั้นในชีวิตจริง

ผมตอบคำถามตัวเองด้วยรอยยิ้ม เพราะผมไม่คิดว่าโลกในอุดมคติของผม ของปิ่น ปรเมศวร์ หรือของ bloggers ท่านอื่น มันจะต้องเกิดขึ้น หรือ "มีจริง"

ผมคิดว่าความสำคัญของโลกที่เราฝันถึง ไม่ได้อยู่ที่ว่า มันมีอยู่จริงหรือไม่

แต่สำคัญที่ว่า "เราเลิกเชื่อมันแล้วหรือยัง?"

หากเรายังคงเชื่ออยู่ โลกก็สามารถมีหนทางที่ดีขึ้นกว่านี้ ก้าวเดินไปข้างหน้าหาจุดหมายลางๆนั้นได้

หากสังคมใดเลิกฝันถึงสิ่งที่ดีกว่าแล้ว สังคมนั้นก็ไม่ต่างอะไรกับก้อนหินก้อนหนึ่ง ที่แข็งกระด้างไร้ชีวิตชีวา และยอมรับชะตากรรมอย่างง่ายดาย

ผมจึงหัวใจพองโตเสมอที่ได้อ่าน blog ของเพื่อนพ้องน้องพี่ที่วาดลวดลายกันอย่างขะมักเขม้นถึงเรื่องราวต่างๆที่งดงามตามแบบฉบับของแต่ละคน

โดยเฉพาะเพื่อนของผมคนนี้ ... ปิ่น ปรเมศวร์

...เรากำลังเชื่อในโลกที่ดีกว่านี้กันใช่ไหมครับ...