จาก ยอดมนุษย์หญิง

เมื่อประมาณสองสามเดือนก่อน เพื่อนของเราคนหนึ่งให้ที่อยู่ blog ของคุณปิ่น ปรเมศวร์มา โดยเพื่อนบอกว่า ‘เข้าไปอ่านสิ blog นี้น่าสนใจ’ เราก็เลยคลิ้กเข้าไป สารภาพว่าในตอนนั้นไม่ได้ตั้งใจจะเข้าไปอ่าน แต่จะเข้าไปทักทายตามประสาคนรู้จัก เคยพบปะพูดคุยกัน

แต่เมื่อทักทายเสร็จ, สายตาผ่านไปอ่านบางบรรทัดในบล็อกนี้อย่างไม่ได้ตั้งใจ และจากนั้นเราก็ละสายตาออกมาไม่ได้

ต้องอ่านทั้งหมด

ยอมรับว่าแนวคิดสวนกระแส ชวนขบคิดของคุณปิ่นดึงเราเอาไว้ได้จริงๆ หรือไม่ก็อาจจะเป็นเพราะตัวเราเองก็เป็นพวกสวนกระแสเช่นกัน ก็เลยทำให้หลายๆความคิดใน blog ของคุณปิ่น เป็นความคิดที่น่าสนับสนุนเป็นอย่างยิ่ง เช่น ความคิดที่ว่าวิถีชีวิตและตัวตนจริงๆของคนมีค่ามากกว่าความเป็นระเบียบสวยงามแต่ไร้ชีวิตของบ้านเมือง, หรือ การสร้างวัฒนธรรมประชาธิปไตยสำคัญกว่าการสร้างประชาธิปไตยเพียงแค่ในระบบการเมืองเท่านั้น นอกจากนี้ หลายๆครั้งคุณปิ่นยังแฝงปรัชญาไว้ในข้อเขียน เช่น เรื่องของความเป็นสากลที่อาจไม่มีอยู่จริง และเรื่องของการสร้างตัวตนของคนเราที่น่าจะมาจากปัจจัยทั้งภายนอกและภายใน ซึ่งปรัชญาเหล่านี้ในความคิดของเราเป็นสิ่งที่อธิบายยากแต่คุณปิ่นก็เอามาเขียนให้เข้าใจได้ชัดเจนยิ่ง

เท่านั้นยังไม่พอ blog ของเพื่อนๆ (หรือที่คุณปิ่นเรียกพวกเขาว่า ชุมชน bloggers) ที่เขียนไว้ใน blog คุณปิ่นก็คุณภาพดีไม่แพ้กัน เช่น blog ของคุณ B.F. Pinkerton, คุณ Ratio Scripta ก็เขียนได้ดีมาก ทำให้เราต้องหลงวนเวียนอยู่ในชุมชน bloggers นี้เป็นประจำ จนกลายเป็นแฟนประจำก็ว่าได้

แน่นอนว่า blog มิได้สะท้อนตัวตนทั้งหมดของคุณปิ่น มิได้อธิบายสรรพคุณทั้งหลายทั้งปวงของคุณปิ่น มิได้บอกว่าทำไมคุณปิ่นจึงเป็นนักวิชาการรุ่นใหม่ (แต่หน้าเก่า) ที่น่าจับตามองที่สุดคนหนึ่งในยุคนี้ blog เป็นเพียงแง่มุมหนึ่งของเขาเท่านั้น แต่จะเป็นแง่มุมไหน คงต้องไปค้นหากันเอาเอง

สำหรับเรา ถ้าถามว่า blog นี้ทำให้เรารู้จักคุณปิ่นมากขึ้นแค่ไหน ตอบว่ามันทำให้เราได้รู้ชัดๆอยู่ข้อ หนึ่ง นั่นคือ คุณปิ่นเป็นคนที่มีขนาดใจที่ใหญ่เพียงใด

ขนาดใจของเขาแสดงออกมาให้เห็นจากแนวคิดที่เขาเขียนย้ำไว้หลายครั้งว่า ‘ขันติต่อความต่างเป็นพื้นฐานสำคัญ’

ซึ่งขนาดใจที่ว่านี้เป็นสิ่งที่เราชื่นชมและเป็นสิ่งที่เราภาวนาขอให้ได้เห็นเช่นเดียวกันนี้ในสังคมไทย และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในตัวผู้นำหลายๆท่าน

โดยรวมแล้ว blog นี้ หรือหนังสือเล่มนี้ นอกจากจะอธิบายตัวตนแง่มุมหนึ่งของคุณปิ่นแล้ว ยังแฝงไว้ด้วยความคิดเห็น และปรัชญาที่น่าสนใจ ที่ผู้อ่านน่าจะนำไปคิดต่อได้อีกมากมายทีเดียว