จาก บุญชิต ฟักมี

ปัญหาของนักวิชาการส่วนใหญ่ในบ้านเรา คือการสื่อสารกับเพื่อนมนุษย์ไม่รู้เรื่อง พยายามยัดเยียดไอ้สิ่งที่โตใหญ่กว่าที่คนทั่วไปพึงรับได้จนเป็นเหตุให้อวัยวะที่ใช้คิดฉีกขาดและอักเสบ หรือไม่ก็ทำงานวิชาการในลักษณะตามใจตัว จนมีการเปรียบเปรยว่านักวิชาการเสมือนผู้อยู่บนหอคอยงาช้าง คอยสำเร็จความใคร่ทางวิชาการแล้วโยนทิชชู่ลงมาให้คนใต้หอคอยดูต่างหน้าไปวันๆ

เมื่อผมได้เจอปิ่น ปรเมศวร์ ผมพบว่า เขาไม่ใช่พวกนักวิชาการผู้นิยมข่มขืนสมอง หรือปากระดาษทิชชู่จากหอคอยดังกล่าว แต่กลับเป็นพวกที่เป็นธุระจัดหาให้ผู้อื่นสำเร็จความใคร่รู้ทางวิชาการและบันเทิงไปด้วยพร้อมกัน ด้วยลีลาที่เย้ายวนใจในการใช้นิ้วร่ายมนตร์สวาทลงบนปุ่มแป้นคีย์บอร์ด ลีลาการเขียนหนังสือของเขานั้นยั่วยวนชวนคิด และอาจกล่าวได้ว่า นอกจากน้องซิ่วแล้ว ก็มีแต่ปิ่น ปรเมศวร์ นี่แหละ ที่ทำให้ผมหันมาสนใจในวิชาศาสตร์แห่งทรัพย์นี้ได้

เชิญร่วมสำเร็จความใคร่รู้ และกิเลศรสทางปัญญาไปด้วยกันกับเราในลีลาอันแสนเร้าใจของเขาเถิด